บทที่ 208

ด้วยความคิดเช่นนั้น เธอจึงเปิดประตูแล้ววิ่งออกไปทั้งเท้าเปล่า

เธอที่ตั้งใจจะพุ่งตรงไปยังห้องนั่งเล่น กลับโผเข้าไปในอ้อมกอดของโม่ไป๋ที่ตั้งใจจะมาหาเธอโดยไม่ทันตั้งตัว

โม่ไป๋เองก็คงคาดไม่ถึงเช่นกัน เขาถูกเธอชนจนถอยหลังไปสองก้าวกว่าจึงจะทรงตัวอยู่

“เป็นอะไรไป?”

เขาโอบเอวของเสิ่นอวิ๋นอู้ให้ยืนนิ่ง ป้องก...